Γριμόριο.
Μαγικές ιεροτελεστίες.
Η ονομασία του προέρχεται από τη γαλλική λέξη grimoire η οποία έχει ως ρίζα της την λέξη gramaire που με την σειρά της προέρχεται από την ελληνική γραμματική.
Το γριμόριο είναι λοιπόν ένα είδος «εγχειριδίου» για μαγικές ιεροτελεστίες.
Στην αρχαιότητα ήταν διαδεδομένη η χρήση μυστικών συμβόλων με υπερφυσικές δυνάμεις. Οι ιεροτελεστές της Αιγύπτου,της Ελλάδος, της Μεσοποταμίας, του Ισραήλ, της Περσίας, της Κίνας, των Άνδεων,της,Ρωσίας,της Αγγλίας, ακόμα και οι Μάγια χρησιμοποιούσαν σύμβολα και ξόρκια, μερικά από τα οποία ήταν απεικονισμένα σε πάπυρο, ή αναγράφονταν στους τοίχους των ιερών ναών, σε πέτρες, σε ξύλινους πίνακες ή σε πλίνθινες επιγραφές.
Σκοπός των ιεροτελεστιών ήταν να εξευμενίσουν τους θεούς και τους δαίμονες για να επιφέρουν ευμενή τύχη, πλούτο, καρποφορία, δύναμη και νίκη στις μάχες.
Στην Βίβλο των Νεκρών συναντάμε κείμενα που χρησίμευαν στην προστασία της ψυχής του νεκρού κατά την μετά θάνατον διαδρομή του. Περιγράφουν επίσης την κατασκευή φυλακτών με μαγικές δυνάμεις.
Επίσης τον 5ο αι. συναντάμε κοπτικές μαγικές γραφές και νεοπλατωνικά κείμενα. Ωστόσο, ως η πρώτη καθεαυτού μορφή γριμoρίων θεωρούνται οι συλλογές ξορκιών που βρίσκουμε σε ελληνικούς παπύρους της Αιγύπτου από το 150 π.Χ. – 500 μ.Χ.. Το Sepher Ha-Razim.
Στην Ευρώπη, από την εποχή του εκχριστιανισμού και μετά, αρχίζουν να εμφανίζονται γριμάρια, όπως τα ξόρκια του Μέρζεμπουργκ (Merseburg Incantations), η διαθήκη του Σολομώντα (Testamentum Salomonis, περ. 100 – 400 μ.Χ.). Από το 10ο αι. και μετά έχουμε τους ψαλμούς Σίμους Τεϊλλίμ (Schimmusch Tehillim) σε εβραϊκή και γερμανική γλώσσα, καθώς και το μυστικό της Αγίας Γκέρτρουντ (γερμ.).
Μεσαίωνας
Την εποχή του μεσαίωνα η μαγεία ήταν απαγορευμένη. Οι αποκαλούμενοι μάγοι καταδιώκονταν, βασανίζονταν και καίγονταν στην φωτιά από την Ιερά Εξέταση. Η καθολική εκκλησία ευνοούσε την συγγραφή εκκλησιαστικών κειμένων, με ακόλουθο να κυκλοφορούν πολλά βιβλία με εκκλησιαστικούς ψαλμούς, προσευχές κλπ, από τα οποία τα περισσότερα ήταν νόμιμα, όχι όμως όλα.
Υπήρχαν όμως και άλλα, παράνομα γριμόρια, δηλαδή αυτά που περιείχαν μαγικά ή αιρετικά κείμενα, τα οποία ήταν απαγορευμένα και η ανακάλυψή τους είχε δεινά αποτελέσματα για τους κατόχους του, συνήθως τα βασανιστήρια και την πυρά. Τα βιβλία αυτά δε, κατάσχονταν και καιγόντουσαν δημόσια.
Ωστόσο, τα γριμόρια συνέχιζαν να εκδίδονται, και ιδίως στους δύσκολους καιρούς, όταν η πανούκλα,στον πόλεμο θέριζε τους ανθρώπους με τα τελετουργικά αυτά σώζεται δεκάδες κόσμου ως επι το πλείστων ανωτέρας κοινωνικής τάξης .
Τον 13ο αι. σημειώνεται σημαντική αύξηση της λογοτεχνίας αυτής. Το Almadel Salomonis, Clavicula Salomonis, Το Γριμόριο του Πάπα Ονώριου, το Picatrix στα λατινικά και το Επτάμερον του Πέτρους φον Άμπανο.
Στα βιβλία αυτά περιγράφονται ξόρκια για πνεύματα και μαύρες τελετές.
Παράλληλα, την ίδια εποχή συναντάμε ένα άλλο είδος μαγικής εργογραφίας, η οποία περιγράφει εκτός των άλλων, πως να κάνουμε βροχή,- πως να αποφεύγουμε τις φυσικές καταστροφές,- πως να γιατρεύουμε τις βαριές αρρώστιες,- ακόμα και την παρασκευή μαγικής αλοιφής που κάνει τους μάγους να πετάνε.
Με την πάροδο των αιώνων η λογοτεχνία αυτή έγινε αντικείμενο απασχόλησης ακόμα και σημαντικών φιλοσόφων, ιερέων ή επιστημόνων. Ο Άγιος Αλβέρτος της Κολωνίας είναι ο πρώτος που δημοσίευσε έναν κατάλογο των γριμορίων που είχε μελετήσει.
Ο Γιοχάνες Χάρτλιμπ, ιατρός και λόγιος μεταφραστής αναφέρει τα απαγορευμένα Liber Consecratus, Picatrix, Ars Notoria, και το Sefer Raziel, ενώ στο βιβλίο του Von der verpoten Kunst (ΠΕΡΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΩΝ ΤΕΧΝΩΝ) ανατυπώνει μερικά αποσπάσματα.
Στις αρχές της σύγχρονης εποχής.
Τα γριμόρια της εποχής της μεταρρύθμισης και του ανθρωπισμού έχουν κυρίως εβραϊκό και αραβικό θρησκευτικό και φιλοσοφικό περιεχόμενο με πρότυπο τα καββαλιστικά κείμενα των εβραίων ραβίνων.
Το 1565 εκτυπώθηκε το πρώτο μέρος του βιβλίου Arbatel de magia veterum και εκδόθηκε ως μέρος του τέταρτου τόμου των συγγραμμάτων του Αγρίππα φον Νέττεσχάιμ. Ακολούθησαν και άλλα έργα υπό την εκδοτική αιγίδα του Γιόχαν Βάιερ ή του ιεροεξεταστή Ντελρίο.
Τον 16ο αι. ακολουθούν οι εκδόσεις Clavicula Salomonis, Salomonis et Semiphoras και το Grimorium Verum.
Την εποχή αυτή το περιεχόμενο των γριμορίων περιορίζεται σε ξόρκια για την ανεύρεση η παραγωγή θησαυρού.
Επίσης με την πάροδο των γενεών το περιεχόμενό τους μεταβλήθηκε, αφού προσαρμοζόταν στις ανάγκες τις εκάστοτε εποχής. Τον 18ο αι. δημοσιεύονται τα Μυστικά της Αιγύπτου, το Μαύρο Πτηνό και το έκτο και έβδομο βιβλίο του Μωυσή.
Εποχή της βιομηχανικής επανάστασης.
Από τον 19ο αι. και μετά αναδημοσιεύονται παλιά χειρόγραφα και γριμόρια και σημειώνουν εξαιρετική επιτυχία..
Σημαντικοί οπαδοί της εποχής αυτής είναι ο Άλιστερ Κρόουλι, με το έργο του Liber Samek
